Leiderdorpers steunen massaal de voedselbank. De inzamelactie van de protestantse gemeente leverde vorige week weer 50 volle kratten levensmiddelen plus gelddonaties op.
De houding van de Leiderdorpse bevolking staat in schril contrast tot die van het college van Leiderdorp. Het college (D66, VVD en CDA) ziet geen noodzaak om de voedselbank te steunen. De zorg voor een waardig bestaan en het mensenrecht op voldoende voedsel is in de ogen van dit college geen taak van de gemeente. Volgens wethouder Kees Wassenaar is de voedselbank een particulier initiatief en moet deze maar ergens anders aankloppen als men om middelen verlegen zit. Sinds 2013 heeft deze wethouder al twee keer een verzoek om een huurbijdrage voor het gebouw van de voedselbank afgewezen. De gemeente Leiden daarentegen ondersteunt de voedselbank organisatorisch en financieel omdat de organisatie een onmisbaar onderdeel is van het vangnet voor de allerarmsten.
Het Leiderdorpse college vergeet voor het gemak dat op dit moment 30 huishoudens uit Leiderdorp afhankelijk zijn van een wekelijks pakket levensmiddelen dat ze ophalen bij de voedselbank. Van hun inkomen (doorgaans een uitkering) blijft na aftrek van alle vaste kosten te weinig over om nog zonder honger te lijden de week door te komen. Oud CDA-raadslid Nico van Jaarsveld hield als inspreker een levendig betoog en riep alle partijen op de voedselbank te steunen.
Een meerderheid van CDA, GroenLinks, PvdA en LPL stemde voor de motie om de voedselbank dit jaar een huurbijdrage van 6000 Euro te geven. Een schoon en droog onderkomen is tenslotte de basis van al het werk dat door vrijwilligers en donateurs mogelijk gemaakt wordt.
Maar toen bleek dat het CDA in dit rechtse college in de aap is gelogeerd. Voor luttele 6000 Euro lieten de coalitiepartners de Christendemocraten in de kou staan met hun ‘kroonjuweel’. Want wethouder Wassenaar wil de motie niet uitvoeren. Pas als de voedselbank een hele bezwaarprocedure heeft doorlopen wil hij de motie meenemen in een eventuele heroverweging. Van dit soort uitstel komt afstel, dat kun je op de vingers van een hand natellen.
Het CDA slaagde er voor de zoveelste keer niet in om haar stempel op het collegebeleid te drukken. Het sociale gezicht van deze fractie verkleurde schaamrood en men liet zich met een zachte belofte in het riet sturen. Natuurlijk steunde men de motie van wantrouwen tegen dit asociale beleid niet. De collegezetel bleef het CDA behouden, het sociale gezicht is verloren gegaan.
Van meepraten naar meedoen! Is het motto van de coalitie. Het zou het college sieren als men inderdaad niet alleen zou praten over participatie (lees: burger los het zelf maar op) maar ook zelf eens een duit in de zak deed.